Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl
Zbyszko z Bogdańca jest głównym bohaterem powieści Henryka Sienkiewicza: „Krzyżacy”. Wywodzi się ze szlacheckiego rodu herbu „Tępa Podkowa”, zawołania „Grady”. Jego pradziad, Wojciech, zwany Turem, za zasługi w bitwie pod Płowcami, w której polegli niemal wszyscy mężczyźni z rodu, otrzymał od króla Władysława Łokietka herb i ziemię bogdaniecką.

Po śmierci rodziców, Jagienki z Mocarzewa i Jaśka z Bogdańca, trafi na wychowanie do stryja, Maćka. Stary rycerz, zmuszony licznymi niepowodzeniami do zastawienia majątku, wyruszył z dwunastoletnim wówczas bratankiem na wojnę pod dowództwem księcia Witolda.

Czytelnik poznaje Zbyszka w chwili, kiedy wraz ze stryjem po sześciu latach wojennej tułaczki wraca do kraju wraz ze zdobycznym łupem, za który zamierzają wykupić rodowy majątek. Liczy wtedy osiemnaście lat, jest młodzieńcem przystojnym, silnym i zręcznym, zahartowanym dzięki marszom i bitwom, w których brał udział.

Jest wysoki, ma tęgie uda i szerokie piersi. Ma złociste włosy, przycięte równo nad brwiami i puszczone swobodnie na ramiona, a jego twarz jest cudna i zarazem dziecinna.

Na co dzień zakłada kaftan ze skóry łosia, natomiast na wyjątkowe uroczystości przywdziewa białą jakę, haftowaną w złote gryfy i przyozdobioną frędzlami u dołu, pasiaste spodnie i ciżmy z długimi noskami – strój, który zdobył w pojedynku z Fryzami. Wyróżnia się popędliwym i lekkomyślnym charakterem, a jego największym marzeniem jest zdobycie chwały rycerskiej i uczestnictwo w pojedynkach.

Zbyszko lubi wykazywać się siłą, jest energiczny i często kieruje się emocjami, nie zachowując zdrowego rozsądku, co niepokoi szczególnie Maćka. Szczerymi uczuciami darzy stryja, który często stara się hamować jego nieroztropność i gwałtowność.

Młody rycerz stara się żyć zgodnie z zasadami honoru i kodeksu rycerskiego, na które od najmłodszych lat uwrażliwia go opiekun. Nigdy nie wycofuje się z raz danego słowa i woli zginąć niż zostać uznanym za tchórza. Dzięki takiej postawie wyróżnia się odwagą, lojalnością i szlachetnością, co sprawia, że jest powszechnie lubiany i szanowany. Wierność zasadom kodeksu rycerskiego czyni z niego młodzieńca dumnego i dotrzymującego obietnic oraz zobowiązań. Z czasem uczy się również rozwagi i roztropności.

Osiemnastoletni Zbyszko jest młodzianem kochliwym, marzącym o damie serca. Od pierwszego wejrzenia zakochuje się w dwunastoletniej Danusi Jurandównie, zostaje jej rycerzem i składa obietnicę złożenia u jej stóp trzech pawich czubów z krzyżackich hełmów.

Wkrótce przysięga ta staje się przyczyną jego problemów – nierozważnie atakuje brata zakonnego, Kunona Lichtensteina, wyzywając go na pojedynek, nieświadomy, że Krzyżak jest posłem. Zostaje za to skazany na ścięcie, lecz z opresji ratuje go Danusia, która wedle zwyczaju zarzuca na jego głowę biały welon, potwierdzając tym samym, że Zbyszko jest jej narzeczonym. Od tej pory w sercu młodzieńca rodzi się uwielbienie dla ukochanej, której pozostaje wiernym i którą kocha ponad wszystko, chociaż jej ojciec jest przeciwny ich zrękowinom.

Miłość do Danusi sprawia, że odrzuca uczucia Jagienki, choć dziewczyna urzeka go swoją energią i urodą. Mając świadomość, że nie może odwzajemnić jej uczuć i pragnąc być uczciwym wobec niej, ucieka z Bogdańca, by po wielu miesiącach odszukać tę, która ocaliła go przed śmiercią.

Ponowne spotkanie z Jurandówną czyni go szczęśliwym, lecz jego szczęście nie trwa długo – po potajemnym ślubie Danusia zostaje uprowadzona przez Krzyżaków, a zrozpaczony Zbyszko przez wiele miesięcy szuka jej, zyskując tym samym przychylność Juranda. Celem jego życia staje się zemsta na porywaczach i odnalezienie małżonki.

Po odnalezieniu ukochanej Zbyszkiem targają sprzeczne emocje. Widząc udrękę Danusi, pogrążającej się w obłędzie, zapomina o rycerskim honorze i w porywie gniewu rzuca się na Zygfryda de Love. Pogarszający się stan zdrowia Jurandówny potęguje jego rozpacz i żal, odbierając ostatnią nadzieję, że dane im będzie zaznać szczęścia w małżeństwie.

Śmierć dziewczyny i związane z nią cierpienia przyspieszają dojrzewanie emocjonalne rycerza – staje się on mężczyzną pogrążonym w żałobie, który nie zapomina o złożonej w tynieckiej gospodzie obietnicy i wyrusza, aby zdobyć pawie czuby. Lecz wypełnienie przysięgi nie przynosi mu ukojenia i Zbyszko nie zaznaje spokoju.

Z czasem uświadamia sobie, że kocha Jagienkę Zychówna, lecz uczucia te są różne od miłości do Danusi, którą wyidealizował i uczynił nieomal świętą. Zychówna budzi w nim pożądanie, zachwyca swoją żywiołowością i urodą. Zaczyna rozumieć, że nie potrafi żyć bez Jagienki i odwzajemnia jej uczucia. Dzięki niej odzyskuje dawną radość i odnajduje utracone szczęście. Zostaje jej mężem, lecz nie zapomina o swym obowiązku wobec ojczyzny i króla, wyruszając na wojnę z Krzyżakami.

Zbyszko jest postacią pozytywną, wzbudzającą sympatię czytelnika. W jego charakterze można odnaleźć wiele pozytywnych cech, które czynią z niego ideał średniowiecznego rycerza. Dla innych szlachciców jest wzorem do naśladowania, zdobywając ich szacunek dzięki swojej szlachetności i waleczności.



Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij






  Dowiedz się więcej
1  Krzyżacy – streszczenie
2  Powieść historyczna – cechy gatunku
3  Charakterystyka pozostałych bohaterów Krzyżaków